Ünlüler dünyası ve siyaset arasındaki karmaşık ilişki, son dönemde boykot çağrılarıyla daha da belirginleşti. İlker Canikligil, ünlülerin tutumlarını ve bu tutumların ardındaki nedenleri analiz ederek çarpıcı tespitlerde bulunuyor. Ünlülerin neden bazı konularda sessiz kaldığı, bazı konularda ise aktif rol aldığı sorusu, bu analizin merkezinde yer alıyor.
Ünlülerin Boykot İkilemi: Disney mi, Hükümet mi?
Canikligil, ünlülerin tutarlı bir siyasi duruş sergilemesini bekleyenlerin şaşkınlığını anlamakta güçlük çekiyor. Ona göre, muhalefetin yetersizliği ve faturayı ünlülere kesme çabası, durumu daha da karmaşık hale getiriyor. Ünlüler, ne yapacaklarını şaşırmış durumda ve her durumda linç edilme korkusu yaşıyorlar. Ancak Canikligil'e göre, Türkiye'de hükümeti protesto etmek, Disney'i boykot etmekten çok daha kolay ve kazançlı.
Tarkan'ın "Verme akıl verme; vereceksen huzur ver" şarkısı, bu durumu özetler nitelikte. Canikligil, Tarkan'ın bu şarkıyı Disney'e yöneltmesinin mümkün olmadığını, Disney'in ünlülere ev hapsi ve susma cezası verdiğini belirtiyor. Ancak hükümet eleştirisi, ünlüler için daha az riskli ve hatta kazançlı bir seçenek olarak görülüyor.
Canikligil'in dikkat çektiği bir diğer nokta ise, ünlülerin hükümeti protesto etmeleri durumunda kaybedecekleri şeylerin sınırlı olması. En fazla birkaç gün gözaltında kalmak veya TRT'deki bir diziyi kaybetmek, bu protestoların bedeli olarak görülüyor. Ancak piyasanın büyük bir bölümünün hükümete karşı olduğu düşünüldüğünde, bu protestoların ünlülere zarar değil, aksine fayda sağladığı savunuluyor.
Boykotların Perde Arkası: Pazarlama Stratejisi mi?
Canikligil, ünlülerin boykotlara katılmasının altında yatan nedenleri de sorguluyor. Ona göre, bazı ünlüler için bu durum bir pazarlama stratejisi olabilir. Boykotlara katılarak bilinirliklerini artırmak, yeni takipçiler kazanmak ve hem küresel kültür endüstrisinin hem de yerli kültür çetelerinin radarına girmek mümkün. Aybüke örneğinde olduğu gibi, birkaç günde milyonlarca yeni takipçi kazanmak, bu stratejinin bir parçası olarak değerlendiriliyor.
- Bilinirlik Artışı: Boykotlar sayesinde ünlülerin tanınırlığı artıyor.
- Takipçi Kazanımı: Yeni takipçiler, ünlülerin sosyal medya etkisini güçlendiriyor.
- Endüstri Radarına Girme: Hem küresel hem de yerli kültür endüstrisinin dikkatini çekmek, yeni projeler için kapı açabiliyor.
Canikligil, ayrıca Yılmaz Erdoğan örneğini vererek, ünlülerin neden hükümeti protesto etme zorunluluğu olmadığını sorguluyor. Yılmaz Erdoğan'ın ailesinin yaşadığı zorlukları ve Erdoğan'ın terörü bitirme çabalarını hatırlatarak, ünlülerin protesto etme nedenlerinin kişisel ve ideolojik olabileceğine dikkat çekiyor.
Sonuç: CHP'nin Tuzağına Düşmemek
Canikligil, son olarak TRT oyuncularının siyasi görüşlerinden dolayı işlerinden olmasını doğru bulmadığını belirtiyor. CHP'nin boykot silahıyla sermayeyi politikleştirmesinin büyük bir sorun yarattığını ve TRT'deki işten çıkarmaların bu sorunu derinleştirdiğini savunuyor. Kurumların zaten siyasi görüşlerine göre personel aldığını, ancak siyasi görüşlerden dolayı personel çıkarmanın durumu daha da içinden çıkılmaz hale getirebileceğini vurguluyor. Bu nedenle, CHP'nin çektiği tuzağa düşmemek gerektiğini ifade ediyor.
